شهادت حضرت زهرا (س)

خلاصه :

شهادت حضرت زهرا (س)

در این روز در سال ۱۱ هـ در روز سه شنبه شهادت حضرت بتول عذراء مظلومه

مضروبه حضرت سيدة النساء فاطمه زهرا(س) به وقوع پیوسته است.

بعد از شهادت و دفن پیامبر(ص) سه بار به منزل امیرالمؤمنین و فاطمه زهرا(س) سال هجوم آورده،

و در هر بار به طریقی جسارت به اهل بیت باز کردند. در یکی از این دفعات،

که در منزل آن حضرت را آتش زدند و به زور وارد منزل شدند، حضرت صدیقه(س) پشت در بودند.

با اینکه می دانستند آن حضرت پشت در است، با لگد و فشار در را باز کردند،

و میخ در سینه آن مخدره را آزرد و محسن(ع) سقط شد و پهلوی آن حضرت شکست.

آن حضرت بیهوش روی زمین قرار گرفت،

و حضرت مولی الموحدین(ع) را با سر و پای برهنه و دست بسته به طرف مسجد بردند.

وقتی حضرت زهرا به به هوش آمدند به دنبال امیر المؤمنین (ع) رفتند،

و از بردن آن حضرت به مسجد مانع شدند.

داخل کوچه جلو چشم همسرش اسد الله الغالب امیر المؤمنین علی بن ابی طالب (ع)،

با تازیانه و غلاف شمشیر بر بدن حضرت صدیقه شهیده (س) زدند

که طبق بعضی روایات از بازوی آن حضرت خون جاری شد و باز بیهوش روی زمین قرار گرفتند.

• روزهای حزن فاطمه(س)

بعد از این وقایع و فجایع آن حضرت بعضی روزها با دلی شکسته و

محزون کنار قبور شهدای أحد می رفت و می گریست، و مرگ خود را از خداوند طلب می کرد،

تا اینکه آهسته آهسته درد و جراحت های بدن بیشتر شد،

و از آن به بعد نزدیک مدینه زیر درختی می نشست و گریه و ناله می کرد.

منافقین آن درخت را هم بریدند. بعد از آن امير المؤمنین (ع) در آنجا سایبانی ساختند که مشهور به «بیت الاحزان» شد.

روز به روز بر شدت بیماری بی بی افزوده می شد. سینه شکسته و مجروح، بازوی ورم کرده،

صورت نیلی، محسن سقط شده، غم پیامبر(ص) ، مظلومیت امير المؤمنين (ع) ،

کار را به جایی رساند که آن حضرت در بستر بیماری افتاد،

و وصیت های خویش را به امیر المؤمنين (ع) فرمود:

«شبانه مرا از زیر پیراهن غسل بده و کفن کن و دفن نما.

قبرم مخفی باشد و ابوبکر و عمر در تشییع و نماز من حاضر نشوند.³عایشه و غیر عایشه نیز بر جنازه من حاضر نشوند».⁴

• مدينه در شهادت فاطمه(س)

روز شهادت آن حضرت، مدينه مثل روز شهادت خاتم الانبياء (ص) شده بود.

کوچک و بزرگ از زن و مرد، نالان و گریان بودند. بدن مطهر آن حضرت شبانه غسل داده شد و هنگام غسل، امیرالمؤمنین و حسنین و زینبین(ع) و فضه خادمه و اسماء بنت عمیس حاضر بودند.

سپس عده ای از گل های سر سبد اصحاب امير المؤمنین(ع) :

سلمان، ابوذر، مقداد، عمار و ... حاضر شدند و بدن را دفن کردند.

در بقيع، چهل صورت قبر ترتیب دادند و بر آنها مقداری آب ریختند.⁵

فردای آن روز منافقین قصد نبش قبر را نمودند، ولى امير المؤمنين (ع) اجازه نفرمودند.

احتمالات در محل دفن آن حضرت متعدد است، ولی زیارت آن حضرت در مسجد النبی(ص) ،

حجره خود آن حضرت - که در زمان ما جزء صحن مسجد است ۔

بین محراب و منبر، و در بقیع وارد شده است.

اصبغ بن نباته(ره) نقل می کند که از امیرالمؤمنین (ع) از علت (شبانه) دفن شدن فاطمه زهرا(س) سؤال شد. آن حضرت (ع) فرمودند:

همانا او بر گروهی خشمناک بود⁶ و نمی خواست که بر جنازه اش حاضر باشند و حرام است بر دوستان آن گروه که بر جنازه یکی از فرزندان او نماز گزارند.⁷

مدت عمر آن مخدرة مظلومه 18 سال و 60 روز یا 90 روز است. سال شهادت یازدهم هجری است.

۲. کافی: ج ۱ ص 408. مسائل على بن جعفر عالي : ص ۳۲۵. منتقى الجمان: ج ۱ ص ۲۲۶. روضة المتقين :

ج 5 ص ۳۶۲. مأساة الزهراء : ج ا ص ۱۰۰، ۳۲۹. الاسرار الفاطمية ندی: ص ۳۹۷. الهجوم على بيت فاطمة نانی: ۲۳۵.

 3. بیت الاحزان: ص ۲۶۷، ۲۹۲، بحار الانوار: ج ۳ ص ۱۷۱، ۱۸۲، ۱۸۳، ۲۱۶. فيض العلام: ص ۲۹۱.

جنة العاصمة: ص ۳۵۱، ۳۶۱. رياحين الشريعة: ج ۲ ص 67. مأساة الزهراء عال : ج ۲ ص ۱۸، ۳۱، 45، 48، 49، 64، 76، فاطمة الزهراء الله بهجة قلب المصطفی : ص ۸۰۷، ۸۸۵. وفاة فاطمة الزهراء الانه (بیومی): ص ۱۰۶، ۱۰۵. عوالم العلوم جلد سيدة النساء فاطمة الزهراء الان : ج ۲ ص ۱۰۵۷، ۱۱۲۱. روضة الواعظين: ص ۱۵۱. مناقب آل ابی طالب علب :ج ۳ ص 12

4 سبعة من السلف: ص ۲۵۳، بحار الانوار: ج ۳، ص ۱۸۹. کشف الغمة : ج ۱ ص 504 - ۵۰۳. اسد الغابة: ج ۵ ص 5۲۶. الذرية الطاهرة: ص ۱۱۲.

6. بحار الانوار: ج ۲۸ ص ۳۱۹، ج ۲۹ ص ۳۳۳-۳۲۹، ج ۳۰ ص ۳۸۷. الغدير: ج ۷ ص ۱۷۶، ۱۹۰، ۲۲۹، ج ۹ ص ۳۸۷، ۳۹۵. رسالة حول حدیث «نحن معاشر الانبیاء (مفید): ص ۲۸. شرح احقاق الحق: ج ۱۰ ص ۷۸، ۶۷۹، ج ۲۵ ص 546- ۵۳۳، 566، ج ۳۳ ص ۳۵۹. تقريب المعارف: ص ۲۵۲. مأساة الزهراء : ج ۲ ص ۲۰۹. الهجوم على بيت فاطمة نالت : ص ۱۹۹. طبقات الکبری، ج ۲ ص ۳۱۵، ج ۸ ص ۲۸. شرح نهج البلاغة: ج 6 ص ۵۰- ۶۹، ج 6، ص ۲۳۲. الامامة و السياسة: ج ۱ ص ۳۱. صحيح بخاری: ج 4 ص ۲، ج ۵ ص ۸۲. صحیح مسلم: ج ۵ ص ۱۵۶. تاريخ مدينة : ج ۱ ص ۱۹۹. کنز العمال : ج 5 ص ۱۰۱، ج ۷ ص ۲۶۲. صحيح ابن حبان: ج ۱، ص ۱۵۳، ج 14 ص ۵۷۳.

7. امالی صدوق، ص ۷۵۹. مناقب آل ابی طالب : ج ۳ ص ۱۲. بحار الانوار: ج ۳۱ ص ۹۲۰، ج 43 ص ۱۸۳، ۲۰۹. مستدرک الوسائل: ج ۲ ص ۲۹۰.